تدوین یک استراتژی برای سازگاری اصول تفرد و اجتماع: بررسی بنیادی نظریه رشد شناختی ویگوتسکی

در میان اصول هفت گانه کرشن اشتاینر، بین دو اصل تفرد و اجتماع تناقضاتی وجود دارد و لازم است برای رفع این ناسازگاری اقداماتی صورت بگیرد. از گذشته تا به حال شاهد اقداماتی چند در این زمینه بوده ایم ولی بیشتر آنها جنبه عملی و تجربی داشته اند که احتمال سوگیری در آنها وجود دارد. به همین دلیل تدوین یک چارچوب نظری برای این مهم، ضروری به نظر می رسد تا این فرایند را از عینیت کافی برخوردار نماید. نظریه رشد شناختی ویگوتسکی می تواند توجیه نظری مناسبی باشد که در آن در عین توجه به عوامل اجتماعی، فرهنگی و محیطی، به ابعاد شخصی دانش آموز نیز توجه می شود و چه بسا مقصود آن بیشتر از اجتماع، خود فرد باشد. نوشته حاضر، یک بررسی اجمالی در این زمینه می باشد و امید است نگارندگان آن در فرصت دیگری، بتوانند این مطالعه را با تعمق بیشتری مورد واکاوی قرار داده و امکان عملی استفاده از آن را به دست دهند.