اثر بخشی روش سایکودرام بر تنظیم هیجانی، تحمل پریشانی، انزوای اجتماعی و خودکارآمدی درزنان معتاد به مواد افیونی

اعتیاد به مواد مخدر یکی از چهار بحران جهان می باشد. اعتیاد به مواد افیونی نیز به عنوان یک مشکل اجتماعیقرار دارد و آن را میتوان مانند سایر بیماری های روانی در نظر گرفت. بیماری روانی یک برچسب عمومیگسترده برای دسته ای از بیماری ها است که ممکن است شامل مشکلات هیجانی مانند تنظیم هیجانی، اختلالاترفتاری، و اختلال شناختی مانند تحمل پریشانی، انزوای اجتماعی و خودکارآمدی باشد. در حالی که مردان بیشتراز زنان به اعتیاد مبتلا می شوند، زنان بیشتر با چالش های بزرگتری روبرو هستند و مشکلات روانشناختیبیشتری را تجربه می کنند. لذا، هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روش سایکودرام بر تنظیم هیجانی، تحملپریشانی، انزوای اجتماعی و خودکارآمدی در زنان معتاد به مواد افیونی بود. روش تحقیق به صورت نیمهآزمایشی و با پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل بود که تعداد ۲۰ نفر معتاد به مواد افیونی (تریاک و هروئین)از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند.گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای در جلسات سایکودرام شرکت کردند و گروه گواه هیچ مداخله ایرا دریافت نکردند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه تنظیم هیجانی گراس و جان ۲۰۰۳ ، پرسشنامه تحمل پریشانی سیمون و گاهر ۲۰۰۵ ، پرسشنامه انزوای اجتماعی مدرسی یزدی ۱۳۹۳ و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی GSE-۱۷ بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی با برنامه رایانه ای spss۲۳ استفاده شد. نتایج حاصل از طریق تحلیل تفاوت ناشی از نمره پیش آزمون آزمودنی ها از نمره پس آزمون آنها و سپس مقایسه تفاوت های میانگین های موجود بین دو گروه آزمایش و کنترل با استفاده از تحلیلکوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که در مرحله ی پس آزموننمرات تنظیم هیجانی و تحمل پریشانی و خودکارامدی گروه مداخله نسبت به گروه کنترل، افزایش معناداری داشته است P<۰/۰۰۰۱ همچنین پس آزمون نمرات انزوای اجتماعی کاهش معنا داری داشته است P<۰/۰۰۰۱ با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که روش سایکودرام بر افزایش تنظیم هیجانی و تحمل پریشانی و خودکارامدی و کاهش انزوای اجتماعی در زنان معتاد به مواد افیونی موثر است.