بررسی کنترل نشست های سطحی زمین در محیط های شهری در حفاری به روش فشار تعادلی با دستگاه مکانیزه TBM-EPB

امروزه توسعه شبکه حمل و نقل شهری از جمله ساخت و ساز تونل های مترو از الزامات توسعه شهرهای بزرگبشمار می رود. به طور کلی حفر تونل در هر عمق از خاک منجر به تغییر سیستم توزیع تنش ها می شود و موجبهمگرایی دهانه تونل و بوجود آمدن نشست در سطح زمین می شود. این نشست برای ایمنی سازه های موجود در سطح تاثیرات منفی می گذارد. امروزه استفاده از ماشین های تونلسازی تمام مقطع نوع EPB به دلایل زیادی از جمله تاثیر محدود در نشست سطحی سرعت بالای حفاری، ایمنی روش و نصب بلادرنگ لاینینگ رایج شده است. بهترین روش برای مدلسازی نشست یک روش عددی سه بعدی می باشد که نتایج واقعیتری را بدست میدهد. در این تحقیق از روش مدلسازی تفاضل محدود مرحله به مرحله با گام هایی مساوی گام واقعی استفادهشده است. در این مدل پیشروی سپر، نصب لاینینگ و دوغاب پشت لاینینگ تونل خط هفت مترو و بار ناشی ازسربارها(ساختمان ها) لحاظ گردیده است. همچنین نشست توسط فرمول تجربی پک نیز محاسبه شده است. دراین تحقیق نشست در سطح در روش عددی ۱/۸ تا ۱/۹۹۲ سانتی متر بدست آمد و در روش تجربی نشست ماکزیمم ۲/۴ سانتی متر بدست آمد