اجتماعی شدن نوآوری در اکوسیستم نوآوری کشور

نوآوری در هدف اثر یا روش خود به صورت تنگاتنگی با شرایط اجتماعی که در آن تولید شده ارتباط دارد با این وجود معتقدم نوآوریها دارای فرم (شکل و محتوا هستند؛ فرم از جنس عقل و منطق عقل ابزاری و هم رسانشی که شامل مناسبات ،اقتصادی، سیاسی و فرهنگی - اجتماعی است و محتوا در نهایت از جنس اخلاق قصد ،آزادی برابری و عدالت است. این فرم است که در قالب محتوای ،اخلاقی به نوآوری منجر میشود؛ اینکه با چه قاعده ای رابطه و مناسبات پیوندی میان افراد تنظیم میشود فرم تمامی نوآوریها به نوعی شبیه به هم بوده و همانطور که گفتیم شامل مناسبات اقتصادی، سیاسی و فرهنگی - اجتماعی است؛ چنانچه مناسبات با قصد برابری همسو ،شود با نوآوری اقتصادی روبرو هستیم شرایطی که شکافها و تبعیضهای اقتصادی در قالب تولید و اشتغال بهبود پیدا میکند به عبارت دیگر رفاه اما زمانی که مناسبات با قصد آزادی همسو شود با نوآوری فناوری روبرو هستیم. شرایطی که جهت کنترل و مدیریت خشونتهای طبیعت در قبال ماست؛ به عبارتی آزادی از قید و بند طبیعت سرما، گرما، سیل، طوفان و بهره برداری از منابع آن اما زمانی که مناسبات با قصد عدالت همسو شود، با نوآوری اجتماعی روبرو هستیم. شرایطی که شکافها و تبعیض های اجتماعی در قالب آموزش توانمندسازی امنیت و پایداری زندگی رهایی از تله فقر بهبود پیدا میکند. نوآوری اجتماعی بعنوان مفهومی جدید و میان رشته ای که کمتر از یک دهه از عمر آن میگذرد توانسته نظر سیاستمداران و دولتمردان تا دانشگاهیان را به خود جلب کند. در این میان گروههای مختلف در صدد پوشش و جعل این مفهوم ،نوبنیان، برای اقداماتی از قبیل کارآفرینی، خیریه هیاتهای مذهبی و حتی سازمانهای دولتی - حاکمیتی چون جهادسازندگی و کمیته امداد هستند. فرض اساسی این نوشتار آن است که به دلایل مختلف نوآوری اجتماعی مفهومی نوین و مدرن بوده و اساسا به اقدامات سنتی و گذشته، بار نمی شود. این نوشتار سعی در مفهوم شناسی نوآوری اجتماعی و همچنین صورت بندی اقدامات اخیر و گذشته کشور بر اساس شاخصهای ساخته شده ذیل آن است.