نقش رشد پس از سانحه در پیش بینی گرایش به عود و کیفیت زندگی کاری معتادین

این پژوهش باعنوان نقش رشد پس از سانحه در پیش بینی گرایش به عود و کیفیت زندگی کاری معتادین انجام شد. روش پژوهش در از نظر هدف، کاریردی و از نظر روش گردآوری دادهها، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه افراد دارای عود به مواد مخدر شهر تهران در تابستان سال ۱۴۰۱ بودند که مواد مصرف نموده اند و تجربه اعتیاد داشته و حداقل یک بار سابقه عود در مدت زمان سه الی شش ماه را داشته و عود تا به مواد افیونی اعتیاد داشتند. برای انتخاب نمونه آماری از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد و تعداد ۱۱۲ نفر مورد بررسی قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه رشد پس از سانحه تدسکی و کالهن (۱۹۹۶)، پرسشنامه گرایش به عود در اعتیاد دین محمدی و همکاران (۱۳۹۵) و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری والتون و همکاران (۱۹۷۳) بودند و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل رگرسیون خطی با استفاده از بسته نرم افزاری SPSS نسخه ۲۶ بهره برده شد. نتایج نشان داد که متغیر رشد پس از سانحه میزان ۳/۲۶ درصد از واریانس گرایش به عود و ۶/۳۸ درصد از واریانس کیفیت زندگی کاری را تبیین می کند. باتوجه به نتایج، متغیر رشد پس از سانحه، پیش بینی کننده معناداری برای متغیر گرایش به عود و کیفیت زندگی کاری در معتادین است و در سطح معناداری ۰۱/۰ گرایش به عود را با ضریب بتا منفی ۵۰/۰- و کیفیت زندگی کاری را در معتادین با ضریب بتا مثبت ۶۲/۰ پیش بینی کرده است.