اعاده دادرسی از آرای کیفری در پرتو مقررات قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال ۱۳۹۲

یکی از مهم ترین اصول در فرآیند دادرسی کیفری، حق تجدیدنظرخواهی و اعتراض به آرا است و این اصل به این دلیل که امور کیفری با جان، مال و آزادی اشخاص و بهعبارت بهتر با حقوق فردی افراد، ارتباط مستقیم دارد و از حساسیت و اهمیت بالایی برخوردار است یکی از مهمترین اصول در فرآیند دادرسی کیفری قلمداد میشود؛ بنابراین لازم است برای رعایت این اصل و تامین عدالت و هم چنین بهمنظور جبران اشتباهات قضایی و جلوگیری از به کیفر رسیدن متهم بیگناه و درواقع احقاق حقوق متضررین از آرا مخالف اصول یا قوانین یا ادله یا مستندات، راه هایی را پیشبینی نمود که حتی بعد از قطعی شدن یک حکم نیز بتوان به آن اعتراض کرد و خواستار نقض آن شد. خوشبختانه قانونگذار ایران در همین راستا، یک طریق مشخص برای رسیدگی دوباره به پروندهای که حکم آن صادر و قطعی گردیده است را تحت عنوان اعاده دادرسی پیشبینی نموده است که اعاده دادرسی نسبت به پرونده هم از دو راه امکانپذیر است، یکی اعاده دادرسی عام از طریق دیوان عالی کشور که از گذشته وجود داشته است و دیگری اعاده دادرسی خاص از طریق رئیس قوه قضاییه کهاخیرا۰ در قوانین پیشبینی شده است.پژوهش حاضر با عنوان اعاده دادرسی از آرای کیفری در پرتو مقررات قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال ۱۳۹۲ با روش توصیفی-تحلیلی به بیان تاریخچه و سیر تقنینی و مباحث نظری و تفسیر مواد مربوط به این طریق استثنایی و انواع آن پرداخته است و قصد دارد تا با این کار یک شمای کلی و تخصصی از موضوع مورد نظر در اختیار خوانندگان قرار دهد.