عدالت قضایی در ترازوی صلاحدید و انصاف

افلاطون در رساله جمهوری در نهایت به تعریفی از عدالت که مطابق قانون در جامعه مستقر می گردد، نزدیک شده است. با این حال، او و فلاسفه بعدی متوجه شدند که اجرای مفاد قانون، گاهی ممکن است نتایجی مغایر با اهداف کلی و روح قانون ایجاد نماید. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی، مفهوم »عدالت قضایی« را-که به صورت مکرر و پرطنین در برخی آثار استاد کاتوزیان دیده و شنیده می شود-با عدالت قانونی، عدالت صلاحدیدی و عدالت انصافی-که برای پر کردن چنین خلا بزرگی مطرح شده است- مقایسه می نماید. عدالت قضایی بیشتر مفهوم عدالت انصافی را تداعی می نماید.