تحلیل جرم اسیدپاشی، پیشگیری از وقوع آن و حمایت از بزه دیدگان از منظر قانونی

اسیدپاشی از آن دسته جرم های خشونت آمیز است که بیش تر در مورد زنان صورت می گیرد و در مواردینیز ممکن است باعث مرگ فرد نیز بشود. اسیدپاشی حملهای است که نه به قصد قتل، بلکه معمولا برایانتقام و نابودی زندگی اجتماعی و آینده قربانی انجام میشود . اولین قانون اسیدپاشی در سال ۱۳۳۷ تصویبگردید و پس از آن با توجه به افزایش جنایت مذکور و عدم بازدارندگی قانون اسیدپاشی، همچنین خلاءتدابیر حمایتگرانه، ضرورت بازنگری در قانون و جبران کاستیهای حمایتی ، قانون تشدیدمجازات اسیدپاشی وحمایت از بزه دیدگان ناشی از آن در سال ۱۳۹۸ تصویب شد. در جهت حمایت از بزه دیدگان این جنایتدر مواردی که مرتکب جرم توانایی جبران هزینه های درمانی خسارت وارده را ندارد، صندوق تامین خسارتهای بدنی در جهت کاهش آلام ناشی از اسیدپاشی، طبق شرایط قانونی خسارت بدنی وارده را جبران مینماید. سازمان بهزیستی نیز در صورت تشخیص از سوی قاضی رسیدگی کننده به بزه دیدگان موضوع اینقانون خدمات روان شناختی، مددکاری و توان بخشی ارائه می کند. ضرورت اقدامات پیشگیرانه در وقوع اینجرم و لزوم راهکارهای حمایت جسمی و معنوی بزه دیده در کنار تشدید مجازات مرتکبین این جرم ازنوآوری های قانون مذکور می باشد.