بررسی تطبیقی حق مالکیت و حدود آن در ایران و فرانسه با نگاهی بر آموزه های فقهی

حق به معنای سلطه و اختیار است و مال نیز به آن چیزی اطلاق می گردد که عرفا دارای ارزش اقتصادی باشد . حقی که بهدارنده مالی، امکان استیلاء و هر نوع تصرف مشروع را میدهد ، حق مالکیت نام دارد. این حق مهم ترین و کامل ترین حقعینی است . در بسیاری از جوامع مختلف ، مالکیت را حقی مقدس می پندارند و همچنین در دین اسلام نیز مالکیت خصوصیافراد دارای ارزش والایی است و در آیات متعددی از قرآن کریم به جایگاه و مقام حق مزبور اشاره شده است. از آنجا کهمالکیت در جوامع و نظام های حقوقی مختلف دارای اهمیت بسزا و غیر قابل انکاری است به همین جهت حدود و آثار ناشیاز آن کماکان مورد بحث واختلاف بوده است ؛ زیرا کاهش غیر منطقی محدوده مالکیت خصوصی افراد باعث افزایش سلطهدولت ها بر مردم و بی اعتباری معاملات و مبادلات بین آنها میشود. ز همین روی در قوانین و رویه قضایی حاکم بر حقوقفرانسه صراحتا بیان می شود، در صورتی مالکیت خصوصی افراد را می توان محدود کرد که مصالح عمومی ایجاب نماید وجبرانی منصفانه برای مالک صورت بگیرد . میدانیم که حقوق موضوعه ایران ، برگرفته از تعالیم اسلامی ، آموزه های فقهی وهمچنین حقوق کشور فرانسه است . فلذا لازم است برای بررسی دقیق مفهوم مالکیت در حقوق ایران نگاهی توامان به منابعداشته باشیم و به تحلیل و بررسی داده های موجود بپردازیم.