بررسی رابطه کم رویی و علایم افسردگی: مدل میانجیگری خودارزیابی هسته ای و احساسامنیت

با افزایش شیوع افسردگی، تحقیقات تجربی در مورد روابط بین افسردگی و متغیرهای روان شناختی در سال های اخیر پیشرفت چشمگیری داشته است. در همین راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان کم رویی و افسردگی با نقش میانجی خودارزیابی هسته ای و احساس امنیت انجام گرفت. این پژوهش دارای ماهیت توصیفی بوده و از نظر نوع طرح، در دسته ی مطالعات همبستگی-مدل یابی معادله ساختاری (SEM)قرار می گیرد. جامعه آماری آن را کلیه ی دانشجویان مشغول به تحصیل دانشگاه تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱تشکیل دادند و تعداد ۲۰۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها، از پرسشنامه های کمرویی چیک-بریگز (RSS)، مقیاس افسردگی بک-نسخه دوم (BDI-II)، پرسشنامه خود ارزیابی هسته ای جاج و همکاران (CSES) و پرسشنامه امنیت و لذت اجتماعی گیلبرت (SSPS) استفاده گردید. داده های توصیفی پژوهش حاضر، از جمله شاخص های میانگین و انحراف معیار، از طریق نرم افزار SPSS.۲۵ و تحلیل مسیر، از طریق نرم افزار Amos.۲۴ انجام گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل مسیر نشان داد که مدل ساختاری پژوهش، از برازش مطلوب برخوردار است. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش حاکی از آن بود که کم رویی و افسردگی رابطه مثبت و معنادار دارند. هم چنین کم رویی به واسطه خودارزیابی هسته ای و احساس امنیت بر افسردگی، اثر غیرمستقیم معنادار دارد. بر همین اساس می توان گفت بهبود خودارزیابی هسته ای و تقویت احساس امنیت در افراد خجالتی، می تواند گام موثری در پیشگیری از بروز علایم افسردگی در این افراد محسوب شود.