تهیه نقشه کاربری اراضی با استفاده از داده های سنجنده + ETM ماهواره Landsat۷ (مطالعه موردی قسمتی از مراتع حوزه آبخیز طالقان)

امروزه مراتع کشور، نیازمند مناسبترین و سریعترین روش تهیه اطلاعات و تلفیق آنها با یکدیگر برای برنامه­ریزی و مدیریت بهینه می­باشد. داده­های رقومی ماهواره­ای در سامانه­های اطلاعات جغرافیایی (GIS) و تلفیق آن با داده­های زمینی می­تواند اطلاعات دقیق و بهتری را برای تصمیم­گیریهای چند جانبه که عوامل مختلفی در آنها دخالت دارند، فراهم نماید. در این طرح، شناسایی انواع کاربریها با استفاده از داده های ماهواره لندست ۷ به منظور مشخص کردن موقعیت دقیق مکانی و سطح آنها در قسمتی از حوزه آبخیز طالقان انجام شد. به این منظور از داده های سنجنده +ETM ماهواره Landsat۷ ، فریم شماره ۰۳۵- ۱۶۵ که در تاریخ ۱۵ آوریل سال ۲۰۰۴ میلادی گرفته شده بود، مورد استفاده قرار گرفت. براساس مشاهده هیستوگرام داده­ها، تجزیه و تحلیل آماری باندها و با توجه به اینکه باندهای ۳ و ۴ لندست دارای بیشترین بازتاب از سبزینه گیاهان می­باشند، ترکیب باندی متداول ۴ ، ۳ و۲ برای روش طبقه­بندی نظارت شده در نظر گرفته شد. در بازدیدهای میدانی و برداشت اطلاعات صحرایی ۸۶  پلات۲۲۵۰۰ مترمربعی مورد بررسی قرارگرفت. بعد از انجام مراحل پردازش، تفسیر، تجزیه و تحلیل داده­های ماهواره­ای و تلفیق آن با اطلاعات مربوط به برداشتهای صحرایی، نقشه کاربری شامل ۴ طبقه کاربری (کلاس) به نامهای مرتع (اراضی دارای پوشش گیاهی بیش از ۵ درصد و غیر زراعی)، اراضی زراعی (زراعت سالانه و زراعت دائمی مثل باغها و غیره)، دیمزارهای رها شده و خاک لخت (اراضی صخره ای و فاقد پوشش گیاهی) استخراج گردید. براساس نتایج حاصل از ارزیابی صحت کلی نقشه (۶۵/۷۰ % ) و صحت طبقه­بندی در طبقات مرتع، زراعت، خاک لخت و دیمزارهای رها شده به ترتیب ۸۱%، ۵۴%، ۸۱% و ۶۱% ارزیابی شد. در این تحقیق  کارایی داده های ماهواره­ای لندست ۷ برای تهیه نقشه کاربری اراضی جهت تسهیل در برنامه­ریزی مدیریت مراتع ازجمله طبقه بندی شایستگی مشخص گردید.