مقایسه ناگویی خلقی، شفقت به خود و کمک طلبی تحصیلی در بین دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه و عادی

هدف از پژوهش حاضر مطالعه مقایسه ای ناگویی خلقی، شفقت به خود و کمک طلبی تحصیلی در بین دانش آموزان اختلال یادگیری ویژه و عادی بود. طرح پژوهش از نوع علی-مقایسه ای بود و جامعه پژوهش شامل دانش آموزان اختلال یادگیری ویژه و عادی آذربایجان شرقی در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ بودند. با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس تعداد ۱۰۲ نفر (۵۲ اختلال یادگیری ویژه و ۵۷ نفر عادی) انتخاب شدند و از ابزارهای شفقت به خود نف، ناگویی خلقی تورنتو و کمک طلبی تحصیلی ریان و پینت ریچ برای جمع آوری داده ها استفاده شد . تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که در هر سه متغیر ناگویی خلقی، شفقت به خود و کمک طلبی تحصیلی تفاوت معنی داری بین دانش آموزان عادی و اختلال یادگیری ویژه وجود دارد. کودکان دارای اختلال یادگیری ویژه شفقت به خود و رفتار کمک طلبی کمتر و ناگویی هیجانی بیشتری داشتند. نتایج نشان داد که ویژگی هایی مانند نارسائی های شناختی هیجانی، دشواری در تشخیص احساسات و توصیف آن و تفکر با جهت گیری خارجی به همراه سازگاری هیجانی اجتماعی پایین شرایط شفقت برخود، ناگویی هیجانی و کمک طلبی را در افراد دارای اختلال یادگیری ویژه چالش برانگیز می کند. طراحی و اجرای برنامه های مهارتی شفقت برخود، مهارت های هیجانی و کمک طلبی ضروری به نظر می رسد.