حقوق سیاسی زنان در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

پیوند حق و حقوق از یک سو و سیاست و زیست اجتماعی از سوی دیگر، انسان ها و جوامع انسانی را با مفهوم مهم و انسانی«حقوق سیاسی» مواجه میکند. حقوق سیاسی و اجتماعی و به طور خاص حقوق سیاسی زنان در هر جامعه، یکی از نشانه های مدنیت و توسعه انسانی میباشد. تبلور عینی و انضمامی حقوق سیاسی را در بالادستی ترین سند و قانون سیاسیو رسمی هر کشور، یعنی در قانون اساسی میتوان جستجو کرد. در این مقاله حقوق سیاسی زنان با استناد به اصول قانوناساسی جمهوری اسلامی ایران مورد مداقه و پژوهش قرار گرفته است. بر این اساس با توجه به دو شاخص و متغیرمشارکت سیاسی (حقوق انتخاباتی) و تصدی مناصب و موقعیتهای مدیریتی و سیاسی، حقوق سیاسی زنان در قانوناساسی جمهوری اسلامی ایران، به بررسی و آزمون گذاشته شده است. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران برایمشارکت سیاسی زنان مانع قانونی وجود نداشته و لکن در تصدی مناصب مدیریتی، در موارد خاصی نظیر احراز مقامرهبری، ریاست جمهوری، قضاوت به دلایل عدیده ای که بحث شده، شاهد محدودیت ها و محذورات قانونی هستیم.