بررسی جایگاه حریم خصوصی شهروندان و چالش های فراروی تحقیق آن در نظام حقوق ایران

حریم خصوصی یا حق بر خلوت در شمار بنیادی ترین حق های بشری محسوب می شود که هر انسانی با هر جنسیت، سن،مذهب و قومیتی و بدون توجه به جایگاه اجتماعی، میزان تحصیلات، اصالت خانوادگی و غیره... باید در حد اعلاء از این حق وحریم برخوردار باشد حتی افراد مجرم و تبهکار نیز باید از مواهب این حق بشری برخوردار باشند. حق حریم خصوصی یکی ازمهمترین مصادیق حقوق بشر است و در مبانی فقهی و دینی و اسناد بین المللی و نظام های حقوقی اغلب کشورهای جهانمطرح و به رسمیت شناخته شده است. ضرورت طرح موضوع از آنجا نشات می گیرد که پیشرفت سیل آسای تکنولوژی از یکسو و رویکردهای امنیتی دولتها به سبب اقدامات خرابکارانه از سویی دیگر حریم خصوصی شهروندان را بیش از پیش شکننده ودر معرض خطر قرار داده است. به طور کلی هدف از انجام این پژوهش بررسی جایگاه حریم خصوصی شهروندان و چالش هایفراروی تحقیق آن در نظام حقوق ایران است که به روش تحلیل توصیفی، و از نوع تحقیق بنیادین می باشد. قوانین – ومقررات ایران از جامعیت مورد نیاز در حمایت از حق حریم خصوصی برخوردار نبوده و به علت فقدان یا کمبود ضمانت اجراییلازم در این حوزه، قادر به صیانت کامل از حریم خصوصی افراد نیستند. لذا با مطالعات و بررسی های صورت گرفته در روندپژوهش، این نتیجه حاصل شد که در نظام حقوقی ایران در رابطه با حق حریم خصوصی، قوانینی به صورت پراکنده و موردیبه تصویب رسیده اما این قوانین برای حمایت از حریم خصوصی شهروندان کافی نیستند و علیرغم وجود قوانین نسبتا مطلوب،بعضا شاهد نقض حریم خصوصی افراد در این کشور بوده ایم.