بررسی و تحلیل اصول نوشهر گرایی در محلات شهر بوشهر

گسترش بی رویه شهرها در سال های اخیر معضلات زیادی را به بار آورده است. در این میان یکی از راهکارهای پیشگیری از معضلات نوین، توجه به مفهوم نوشهرسازی و پییاده سازی اصول و معیارهای ان می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی و تحلیل اصول نوشهرگرایی در محلات شهر بوشهر انجام شد. روش پژوهش از نوع کاربردی - همبستگی بود. جامعه آماری، کلیه ساکنین شهر بوشهر تشکیل می دادند که از بین جامعه ۳۸۴ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. بر اساس اصول نوشهرگرایی در محلات و با توجه به نگرش ساکنین محله، پرسشنامه ای توسط محقق ساخته شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. در تحلیل آماری از آزمون رگرسیون استفاده گردید. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که بر طبق فرضیات متغیر اجرای اصول نوشهرگرایی در محلات بر افزایش پیاده مداری و دوچرخه سواری شهروندان تاثیر دارد. و متغیر اصول نوشهرگرایی کاربری های مختلط در محلات بر تدوین الگوی بهینه افزایش تعاملات اجتماعی تاثیر دارد. و همچنین متغیر اجرای اصول نوشهر گرایی بر افزایش امنیت تاثیر دارد. لذا رابطه معناداری بین متغییرهای پژوهش وجود دارد. و بر این اساس فرضیات پژوهش اثبات گردید.