وجوه جانبخشی در استعاره مصرحه و گونه های آن در شعر فارسی و عربی
محل انتشار: کاوش نامه ادبیات تطبیقی، دوره: 12، شماره: 4
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 226
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCCL-12-4_007
تاریخ نمایه سازی: 16 اردیبهشت 1402
چکیده مقاله:
جانبخشی، گونهای از تمهیدات ادبی و تصاویر بلاغی است که به قصد خیالانگیزی و اثرگذاری در آثار ادبی به کار گرفته میشود. بلاغیان مسلمان پیش تر در بحث استعاره مکنیه، اشارات دقیقی به چند و چون این نوع استعاره کردهاند؛ اما از فروع و گونههای آن نامی نبردهاند. امروزه نیز صاحبنظران این حوزه، ضمن تکرار سخن گذشتگان، تحت تاثیر برخی از نظریههای غربی، استعاره مکنیه را شامل گونههای مختلف تشخیص دانستهاند. در این جستار، فرض بر این است که بتوان با طرح مثالها و شواهدی از ادب فارسی و عربی جلوهها و گونههایی از جانبخشی را در استعاره مصرحه نیز نشان داد. یافتههای این پژوهش، افق دید خالقان و ناقدان آثار ادبی را تغییر خواهد داد و به تبع آن، تحولاتی در دستهبندی و بررسی آرایههای بلاغی ایجاد خواهد شد. در پایان به این نتایج دست یافتیم که استعاره مصرحه نیز ظرفیت انعکاس جانبخشی را دارد که مهمترین گونههای آن عبارت اند از استعارههای مصرحه مبتنی بر تشبیه اشیاء، گیاهان یا معقولات به انسان و حیوان.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی نوری
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، خرم آباد، دانشگاه لرستان، ایران
علی اکبر مرادیان قبادی
دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، خرم آباد، دانشگاه لرستان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :