خودکارآمدی تحصیلی، امید به زندگی و نگرش به تحصیل در دانش آموزان تیزهوش و عادی

هدف پژوهش حاضر مقایسه خود کارآمدی تحصیلی، امید به زندگی و نگرش به تحصیل در دانش آموزان تیزهوش و عادی شهر کرج بود. این پژوهش از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه ی دانش آموزان تیزهوش و عادی مقطع متوسطه اول شهر کرج که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش۱۶۰ نفر بودند که ۸۰ نفر از آنها دانش آموزان تیزهوش بودند و ۸۰ نفر از آنها دانش آموزان عادی بودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سنجش نگرش نسبت به مدرسه مک کوچ و سیگل (۲۰۰۵)، پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر و همکاران (۱۹۹۱ ) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان (۱۹۹۹)، استفاده گردید. نتایج داده های پژوهش با روش تحلیل واریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) نشان داد که بین میانگین خود کارآمدی تحصیلی، امید به زندگی و نگرش به تحصیل در دانش آموزان تیزهوش و عادی تفاوت معناداری وجود دارد .(P<۰/۰۰۵) با توجه به این نتایج، بهتر است که به آموزشهای ویژه این گروه و اقدامات پیشگیرانه ی آن توجه کرد. زیرا این متغییرها کمک کننده ی خوبی در زمینهی درمان مناسبتر و حمایت بهتر از این افراد میباشد.