بررسی تاثیر سبک های حل مسئله و یادگیری مشارکتی بر خود راهبری یادگیری دانش آموزان متوسطه دوره دوم شهر اصفهان

هدف ازپژوهش بررسی تاثیر سبک های حل مسئله و یادگیری مشارکتی بر خود راهبری یادگیری دانش آموزان متوسطه دوره دوم شهر اصفهان بود . روش انجام این پژوهش توصیفی از نوع هم بستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان متو سطه دوره دوم سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۴۰۱شهر اصفهان بود که به طور تصادفی دودبیرستان انتخاب شد و با استفاده از فرمول فیدل حجم نمونه ۱۲۲نفر تعیین شد . ابزار گرد آوری اطلاعات این پژوهش شامل پرسشنامه های سبک های حل مسئله کسیدی و النگ )۱۹۹۶( یادگیری مشارکتی استیفان )۲۰۰۷( وسنجش خود راهبری یادگیری دانش آموزان فیشر )۲۰۰۱(SDL بود که توسط شرکت کنندگان تکمیل گردید. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار spss و آزمون های هم بستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه به روش گام به گام استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مهارگری به صورت مثبت ومعنادار و سبک اجتناب به صورت منفی ومعنادار توانسته خود راهبری یادگیری دانش آموزان را پیش بینی نماید.) .)p <۰/۰۵ همچنین بین مهارگری در حل مساله، سبک خلاقیت و یادگیری با نمره خود راهبری دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری در سطح ۰/۰۵ وجود دارد. بد ین معنا که با افزایش مهارگری در حل مساله، سبک خلاقیت و یادگیری ، خود راهبری یادگیری افزایش می یابد. با استفاده از نتایج این پژوهش برنامه ریزان نظام آموزشی میتوانند زمینه رشد وتوسعه آموزش و ار تقاء آن را فراهم کنند.