نقش شعر و ادب فارسی در احیای فرهنگ اصیل ایرانی

مردم سراسر ایران از هر نژاد و تیره و قبیله ای، نقش مهم و اساسی در گسترش، ظرفیتسازی و شیرینی زبان فارسی و فرهنگ و تمدن ایرانی داشته اند .همه ایرانیان در بستر تاریخ پرفراز و نشیب خویش، چنین میراث ماندگاری را آفریده اند؛ میراثی که سرچشمه های هویت ملی ما را رقم زده است و حیات فکری و فرهنگی ایرانیان با آن پیوند دیرین، ماندگار و گسست ناپذیر داشته و دارد. با وجود آن تکیه بر اهمیت زبان فارسی در مقام زبان مشترک و زبان ملی ایرانیان، نباید ما را به افکاری رهنمون شود که از اهمیت و ارزش دیگر زبان ها و گویش های رایج در کشور خود غافل شویم و آن را بخش هایی از میراث ماندگار فرهنگی و معنوی خود تلقی نکنی. امیدواریم همان گونه که تاکنون به تجربه ثابت شده است، تیغ تیز هیچ نژاد و تباری نتواند این رشته محکم دیرینه را از هم بگسلد؛ چنان که تیغ برای چنگیز، هالکو، تیمور و دیگر تبارها هم نتوانست این رشته پیوند دیرینه را ببرد و از هم واگسلد. باری برای ایرانیان از هر قوم و نژاد، مذهب و مسلک، آنچه مهم است، ایرانی بودن، ایرانی ماندن و حراست از زبان شیرین فارسی است فرهنگ مکتوب اقوام و ملت ادبیات داستان شاملی قصه، حکایت، داستان کوتاه و چه به صورت ادبیات داستان ی می تواند جدید تمام آرزوها، خواسته و شرایط زندگی مردم، آداب و رسوم، شرایط و مقتضیات زمانه و سوی او باشد؛ هریک از این های تراوش های ها و مکتب فکری، فارغ از سبک نویسنده هم دنیای آرمان ی دربردارند تواند ادب ی، می باشدش؛ با توجه به این موضوع و نقش و فرهنگ، هنر و ادبیات به ویژه ادبیات داستانی معاصر، با ید پرداخته شود.