مباهته در فقه و حقوق کیفری ایران

یکی از اصطلاحات فقهی مورد مناقشه و اختلافی عنوان «مباهته» است. در کتاب اصول کافی حدیثی از پیامبر (ص) نقلشده که درباره نحوه مواجهه مسلمانان با بدعت گذاران و دشمنان دین راهکارهایی را بیان می کند و مباهته از عبارت «باهتوهم» در این حدیث اقتباس شده که اساسا در معنای آن میان فقها اختلاف نظر وجود دارد. برخی معنای لغوی آن را تحیر و برخی تهمت زدن معنا کرده اند. برخی از علمای شیعه مباهته را در این حدیث به جواز «بهتان» به اهل بدعت تعبیر کرده و برای برخی از تهمت ها و نسبت ناروا به مخالفین به این عنوان و حدیث تمسک می نمایند. پرسش این پژوهش این است که آیا مباهته مستنبط از این روایت، به معنای استدلال محکم و اعجاب انگیز است و یا جواز بهتان زدن به اهل بدعت؟ اگر مباهته را به معنای تهمت زدن به اهل بدعت در نظر بگیریم آیا در حقوق کیفری ایران نیز تهمت به بدعت گذاران و مخالفین جایز و رافع مسئولیت کیفری بهتان زننده است؟ روش تحقیق در این پژوهش نظری و از نوع توصیفی و تحلیلی می باشد. روش جمع آوری داده ها کتابخانه ای بوده و نتایج پژوهش در پایان مورد بررسی قرار گرفته است.