مقایسه تحلیلی آثار فسخ نکاح با طلاق

پژوهش حاضر به روش توصیفی و تحلیلی به مقایسه تحلیلی آثار فسخ نکاح با طلاق از منظر فقه و حقوق پرداخته است. طلاق و فسخ از جمله اسباب انحلال نکاح دائم است با این تفاوت که تنها زوج می تواند، از حق طلاق استفاده کند ولی هر یک از زوجین می توانند از حق فسخ در صورت موجود بودن موجبات فسخ، استفاده کنند. فسخ نکاح دارای قواعد ویژه ای است، که با احکام خیارات در قراردادهای مالی یکسان نیست، بنابراین در فقه و قانون مدنی برای آن عوامل و موجباتی را در نظر گرفته اند که آن عوامل عبارتند از: عیب، تدلیس، و تخلف از شرط صفت و مبنای حق فسخ در این سه مورد جلوگیری از ضرر همسری است که حق فسخ برای او شناخته شده است. در خصوص مراجعه به حاکم در فسخ عقد نکاح مانند طلاق قانون مدنی ساکت است، اما اکثر فقهاء معتقدند: که برای فسخ عقد نکاح لازم نیست که به دادگاه مراجعه شود. پس از فسخ نکاح، ارتباط زوجیت بین زن و مرد گسیخته می شود، در نتیجه زن و مرد هیچ حق و تکلیفی نسبت به یکدیگر ندارند، مگر اینکه زوجه حامله باشد، که در این صورت مانند طلاق بائن زوجه تا اتمام دوره حمل از از حق نفقه برخوردار است. در واقع آثار فسخ نکاح چه از نظر مالی و چه از نظر غیر مالی شبیه طلاق بائن است، و تمامی آثار طلاق بائن بر فسخ نکاح نیز بار می شود، آثار فسخ نکاح بر روابط والدین و فرزندان همان آثار طلاق است.