طراحی خانه سالمندان با تاکید بر رابطه درون و بیرون در معماری به عنوان یک الگوی تعاملی

در طی پروسه زندگی انسان، آخرین مرحله زیست، دوران سالمندی است، از تعریف خانه سالمندان در اذهان این متبادر می شود که محلی بر نگهداری و سرپناهی برای سالمندان که چند سال آخر زندگی شانرا در محیطی به لحاظ عاطفی سرد و تاریک در تنهایی انتظار مرگ را بکشند و از آنجایی که در فرهنگ ها عاقبت به خیری همان مرحله آخر زندگی در محیطی شایسته با آسایش و عزت نفس و مرتفع شدن نیازهای سالمند به لحاظ روانی و جسمانی است، در این پژوهش با نگرش و بازخوانی جدید برای تعریف خانه سالمند می خواهیم به یک الگوی کامل دست پیدا کنیم که با هماهنگی و تعامل بین رابطه درون و بیرون و آشکارسازی بین رابطه درون و بیرون تاثیرات کارکردی، اقلیم، مناسبات فرهنگی و اجتماعی، حس طردشدگی، تفکیک تفاوت زیست آنها با خانه و از کار افتادگی و کسالت و عدم تعاملت اجتماعی در سالمندان تداعی نشود. برای جمع آوری داده ها و اطلاعات طرح، نوع پژوهش انتخاب شده در این مقاله کیفی بوده و از طریق مطالعات و تحقیق های کتابخانه ای جمع آوری شده و برخی نیز به وسیله شناخت و بررسی وضعیت کنونی محدوده، برای درک شرایط موجود صورت پذیرفته است. در روش تحقیق و پژوهش، روش توصیفی تحلیلی بکار برده شد. ارزیابی سه گزینه پیشنهادی به منظور انتخاب سایت از طریق روش تصمیم گیری چند معیاره (TOPSIS) صورت پذیرفته است.