سنجش رضایت شغلی کارکنان( مطالعه موردی : سازمان مدیریت حمل و نقل مسافر شهرداری شیراز)

در محیط پرتنش دنیای امروز، سازمان ها علاقمند هستند که به منظور حفظ کارکنان متخصص خود سطح رضایت شغلی ایشان را به حداکثر برسانند؛ چراکه حضور آنان را لازمه بقاء، رشد، توسعه و پیشرفت خود می دانند ؛ بنابراین مطالعه ابعاد اثرگذار بر این رضایت مندی ضروری می نماید. از طرف دیگر مطالعات نشان می دهد که رضایت شغلی به عنوان نگرشی فردی نسبت به شغل ، یکی از عوامل مهم در موفقیت شغلی است که باعث افزایش کارآیی، بروز خلاقیت واحساس رضایت فردی میگردد؛ و هنگامی که کارکنان رضایت شغلی کمی داشته باشند،تعهد آن ها نسبت به سازمان کاهش یافته،تاخیر و غیبت آنها بیشتر می شود و این امر برای سازمان بسیار پر هزینه بوده تا آن جا که سود آوری و بهره وری سازمان را کاهش می دهند. بنابراین موارد ، پژوهش حاضر با هدف اصلی بررسی میزان رضایت شغلی کارکنان سازمان مدیریت حمل و نقل مسافر در سال۱۴۰۱ انجام شده است؛ آزمودنیهای پژوهش شامل تمامی ۷۶ نفر از کارکنان شاغل در حوزه های ستادی و اداری سازمان مذکور میباشد که دلیل انتخاب آنها به عنوان جامعه آماری، ارتباط مستقیم با مراجعین و شهروندان است، ابزار پژوهش جهت بررسی رضایت شغلی کارکنان، پرسشنامه رضایت شغلی بوده که روایی آن از طریق نظرات خبرگان و پایایی آن از طریق محاسبه آلفای کرونباخ با نرم افزار SPSS مشخص گردیده است؛ پس از جمع آوری داده ها و تحلیل آن، یافته ها نشان داد که بیشترین میزان رضایت مندی کارکنان از روابط دوستانه و صمیمی در محیط کار و همچنین کمترین میزان رضایت مندی ایشان از شیوه های تشویق و قدردانی بوده است؛ از سوی دیگر در این پژوهش، جنسیت کارکنان، سن و سطح تحصیلات ایشان و همچنین وضعیت استخدامی آنها تاثیر معناداری بر میزان رضایت شغلی ایشان نشان نداد.در نهایت به مدیران ارشد این سازمان پیشنهاد شد به منظور حفظ و نگهداشت کارکنان خود، نسبت به ارتقاء عوامل موثر بر رضایت شغلی ایشان، علی الخصوص شیوه های تقدیر از کارکنان اثربخش اقدام نمایند.