معیارهای دادرسی عادلانه ناظر بر بازداشت موفت متهم با تاکید بر رویه قضایی ایران

آزادی و امنیت شخصی یکی از حقوقی است که برای همه انسان ها به رسمیت شناخته شده است و در اسناد بین المللی حقوقبشر نیز دولت ها موظف به پاسداری ازآن شده اند. بر اساس آزادی و امنیت شخصی، همه افراد همواره باید از حوق آزادیبرخوردار باشند و سلب آزادی از اشخاص باید استثنایی باشد .این امر در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به تبعیت از اسنادبین المللی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است. در آیین دادرسی کیفری نیز از بازداشت به عنوان یک نوع تامین یاد شده کهاین موضوع در عمل نیز اهمیت زیادی داشته و نبود دقت و تناسب در اخذ تامین کیفری همواره مقام قضایی را با مشکلاتی روبه روکرده است این تامین که پس از پایان بازجویی و انجام تحقیقات مقدماتی مطرح می گردد. قرار بازداشت است که براساس آنمتهم در تمام یا در قسمتی از دوران تحقیقات مقدماتی یا دادرسی باید زندانیی شود.از آنجاکه قرار بازداشت با اصل برائت وآزادیرفت وآمد افراد مغایر است و نتایج زیان بار آن غیر قابل جبران می باشد قانونگذاران درباره مشروعیت به کارگیری آن تردید داشتهوسعی کرده اند آن را از اختیار قاضی خارج کنند و تحت قاعده و قانون درآورند. از اینرو در این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلیبه بررسی و تحلیل معیارهای دادرسی عادلانه ناظر بر بازداشت موقت متهم با تاکید بر رویه قضایی ایران خواهیم پرداخت.