اقتربت الساعه وانشق القمر وفی هذا لیکون الرسول شهیدا علیکم وتکونوا شهداء علی الناس فاقیموا الصلاه وآتوا الزکاه واعتصموا بالله هو مولاکم فنعم المولی ونعم النصیر قد افلح المومنون الذین هم فی صلاتهم خاشعون وفزت ورب الکعبه

رسول خدا (ص) می‌فرماید: علی ابن ابی طالب (ع) خلیفه‌ی خدا و خلیفه‌ی من، حجت خدا و حجت من، باب خدا و باب من، صفی خدا و صفی من، حبیب خدا و حبیب من، خلیل خدا و خلیل من، شمشیر خدا و شمشیر من، سید اوصیاء و بهترین امت من است. امام رضا (ع) در حدیثی به نقل از رسول خدا (ص) می‌فرماید: ای علی (ع)! تو شهسوار دلیر عرب و کشنده‌ی پیمان‌شکنان و خوارج و یاغیان بیدادگری، تو برادر من و سرور و امیر مومنانی، تو شمشیر حق تعالی هستی که هرگز خطا نمی‌کند. رسول خدا (ص) می‌فرماید: علی (ع) نور خدا در سرزمین‌های اوست و حجت الهی بر بندگان او، علی (ع) شمشیر خدا علیه دشمنانش و وارث علم پیامبرانش است، علی (ع) همان کلمه‌ی برتر خداست و کلمه‌ی دشمنان او حقیر است، علی (ع) نشانه‌ی حق و بیرق هدایت است، علی (ع) شمشیر خدا است که آن را برای کافران و منافقان بیرون می‌آورد. امیرالمومنین (ع) در شرح عنایات خود می‌فرماید: آیا در میان شما مردی هست که رسول خدا (ص) در مورد او فرموده باشد: «فردا پرچم را به دست مردی می‌دهم که خدا و رسولش را دوست می‌دارد و خدا و رسولش نیز او را دوست می‌دارند. حمله‌کننده‌ای که نمی‌گریزد و پشت نمی‌کند و خداوند به دستان او می‌گشاید»!. آیا در میان شما جز من کسی هست که در آسمان صدایش زده باشند: «شمشیری جز ذوالفقار و جوانمردی جز علی نیست»!. آیا در میان شما کسی جز من هست که رسول خدا (ص) به او فرموده باشد: «همانا من برای فرو فرستادن قرآن جنگیدم و تو برای تاویل آن خواهی جنگید»!. امام محمد باقر (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «واذ قلنا ادخلوا هذه القریه فکلوا منها حیث شئتم رغدا وادخلوا الباب سجدا وقولوا حطه نغفر لکم خطایاکم وسنزید المحسنین» (بقره: ۵۸) می‌فرماید: منظور از باب حطه (باب آمرزش و غفران الهی) ما اهل بیت (ع) هستیم. امام محمد باقر (ع) در حدیثی به نقل از رسول خدا (ص) می‌فرماید: من شهر علم هستم و علی (ع) باب آن است. خداوند بر بندگانش واجب کرده که در برابر علی (ع) خاضع و خاشع باشند؛ چرا که در قرآن می‌فرماید: «...ادخلوا الباب سجدا وقولوا حطه نغفر لکم خطایاکم وسنزید المحسنین» (بقره: ۵۸)، یعنی کسانی ‌که در فضیلت و برتری این باب و والامقامی آن شک نمی‌کنند حال آنکه معنای «باب الله» این است که خداوند به واسطه‌ی حضور پیامبرش (ص) و امامان (ع) پس از او، از بندگان خویش پوشیده می‌ماند و تمام علومی که می‌دانست بندگان به آن نیاز دارند را از باب ایشان [پیامبر (ص) و امامان (ع)] ارائه نمود. رسول خدا (ص) می‌فرماید: ای علی (ع)! مثل تو در میان امت من همچون دروازه‌ی حطه‌ی (باب آمرزش و غفران الهی) بنی‌اسرائیل است؛ پس هرکس وارد ولایت تو شود در واقع طبق امر خداوند وارد آن دروازه شده است. رسول خدا (ص) می‌فرماید: هر امتی، صدیق و فاروقی (جدا کننده‌ی حق از باطل) دارد و صدیق و فاروق این امت، علی ابن ‌ابی ‌طالب (ع) است؛ همانا علی (ع) کشتی نجات و دروازه‌ی حطه (آمرزش و غفران) این امت است. امیرالمومنین (ع) می‌فرماید: ای مردم! بدانید من در میان شما مانند هارون در میان فرعونیان و چون «دروازه‌ی حطه» در میان بنی‌اسرائیل هستم. این باب آمرزش و غفران الهی همچنین در ماه نزول قرآن و شهادت امیرالمومنین (ع) و «لیله القدر» نیز مورد ملاحظه است. با عنایت به آیات شریفه‌ی «یا ایها الذین آمنوا ارکعوا واسجدوا واعبدوا ربکم وافعلوا الخیر لعلکم تفلحون وجاهدوا فی الله حق جهاده هو اجتباکم وما جعل علیکم فی الدین من حرج مله ابیکم ابراهیم هو سماکم المسلمین من قبل وفی هذا لیکون الرسول شهیدا علیکم وتکونوا شهداء علی الناس فاقیموا الصلاه وآتوا الزکاه واعتصموا بالله هو مولاکم فنعم المولی ونعم النصیر» (حج: ۷۸ - ۷۷) و «قد افلح المومنون الذین هم فی صلاتهم خاشعون» (مومنون: ۲ - ۱) و تدبیر در مفاهیم «ارکعوا واسجدوا واعبدوا ربکم وافعلوا الخیر لعلکم تفلحون» و «فی هذا لیکون الرسول شهیدا علیکم وتکونوا شهداء علی الناس فاقیموا الصلاه وآتوا الزکاه واعتصموا بالله هو مولاکم فنعم المولی ونعم النصیر قد افلح المومنون الذین هم فی صلاتهم خاشعون» منقش بودن «قرآن العظیم» به «نبا العظیم صراط مستقیم شهادت امیرالمومنین (ع)» بر اساس تلاقی طرح هندسی پیشرفته آیات الهی ذکر شده مورد ملاحظه است.