خوانش تطبیقی بینامتنی قرآنی در اشعار عبدالوهاب بیاتی و قیصر امین پور

بینامتنیت از رویکردهای نقد ادبی جدید است که روابط میان متنها را بررسی می کند . بر اساس آن متنی به تنهایی شکل نگرفته و نمی تواند بدون ارتباط با متوندیگر تفسیر شود. اثرپذیری شاعران از مفاهیم قرآنی، امری مشهود است و مطالعه ی آثار بجای ماند ه، پژوهشگران را به این یقین رسانده است که قرآن به تنهاییاز نظر فصاحت و بلاغت در سطحی قرار گرفته که دیگر آثار تحت سلطه ی آن قرار دارند. عبدالوهاب بیاتی از شاعران برجسته ی عرب زبان است که از اینامر مستثنی نیست. از این شاعر بغدادی، آثار شعری متعددی بجا مانده که با دقت در آنها به خوبی میتوان میزان زیاد تاثیر پذیری او از آیه های قرآن و نیزبکارگیری مفاهیم قرآنی را دریافت. در میان شاعران فارسی زبان نیز این امر به خوبی محسوس است. قیصر امین پور از شاعران و انقلاب اسلامی به شمار می رود.با اینکه تمامی آثارش به زبان فارسی نگاشته شده است، اما بهره گیری او از مفاهیم و حتی واژه های قرآنی به وضوح نمایان است. این پژوهش برآن است تا باروش توصیفی-تحلیلی بررسی انعکاس مضامین قرآنی در آثار شاعران بزرگی همچون بیاتی و امین پور و بیان انواع مختلف الهام گیری آنها از قرآن، به بررسیمفردات و واژگان قرآنی، حوادث و شخصیت های آن بپردازد. بخشی از نتایج تحقیق، حاکی از آن است که رویدادها، شخصیت ها و اماکن تاریخی در شعراین دو شاعر نقش ویژه ای بر عهده داشته؛ به طوری که منجر به بکارگیری آرایه ی تضمین و اقتباس در سطحی فراتر شد ه و متن ابداعی را فراهم آورده است.