بررسی شخصیت و شخصیت پردازی در داستان «قلب زیبای بابور» جمشید خانیان

شخصیت: یکی از عناصر مهم داستان است؛ عنصری با ویژگی های اخلاقی و آگاهانه پیش شناخته که در انواع داستان و نمایشنامه حضور دارد؛ پایه و اساس داستان است .با این وصف «شخصیت پردازی» از مولفه های اصلی و یکی از فنون مهم و قابل توجه در داستان نویسی است که توانایی و خلاقیت نویسنده را نشان می دهد. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی، به بررسی عنصر «شخصیت» و انواع آن از لحاظ ماهیت، میزان نقش داستانی، تحول پذیری، گستردگی و نوع کاربرد، در رمان «قلب زیبای بابور» جمشید خانیان پرداخته است. یافته های پژوهش نشان می دهد که شخصیت های داستان «قلب زیبای بابور» از نظر کاربردی متنوعند؛ چنانکه شخصیت های جامع در کنار شخصیت های ساد ه دیده می شوند ولی از نظر تحول پذیری، شخصیت های این داستان (بجز دو شخصیت)، همه ایستا هستند. دقت نظر در توصیف دقیق برخی شخصیت ها در بعد ظاهری و روانی از تفوق های هنری در روایت قلب زیبای بابوراست.