مطالعه تجربی عملکرد یک دیفیوزر گلوگاه ثانویه در تست نازل مخروطی با نسبت انبساط مختلف

در پژوهش حاضر، اثر نسبت سطح مقطع ورودی دیفیوزر به سطح مقطع خروجی نازل مخروطی ( AdAe )، بر فرایند راه اندازی تدریجی یک دیفیوزر گلوگاه ثانویه به صورت تجربی مورد بررسی قرار گرفته است. در این بررسی، آزمایش ها با چهار نازل با نسبت انبساط مختلف و با در نظر گرفتن دو رویکرد افزایش تدریجی و کاهش تدریجی فشار محفظه نازل توسط یک منبع هوای پرفشار، انجام شده است. بررسی ها نشان می دهد که در نسبت های سطح بالا قبل از راه اندازی دیفیوزر، به دلیل ناپایدار شدن جریان در ورودی دیفیوزر نوساناتی در فشار محفظه آزمون ایجاد می شود. با تحلیل فرکانسی فشار محفظه خلاء مشاهده می شود که هرچه AdAe افزایش می یابد، تعداد مودهای نوسانی فشار محفظه خلاء نیز افزایش یافته و فرکانس غالب نوسانات قبل و هنگام خروج از حالت راه اندازی دیفیوزر بزرگتر می شود. علاوه بر این، مطابق با بررسی های انجام شده، علیرغم افزایش قابل توجه نسبت سطح AdAe از ۱/۲۷ تا ۷/۸۱ و پیچیده تر شدن فرآیند راه اندازی دیفیوزر، کمینه فشار راه اندازی دیفیوزر افزایش نیافته است و حتی کاهش ۲/۵ درصدی داشته است. با این وجود، فشار خروج از راهاندازی دیفیوزر با این میزان افزایش نسبت سطح، افزایش قابل توجهی در حدود ۸/۶ درصد داشته است. این میزان افزایش فشار خروج از راه اندازی دیفیوزر منجر به کاهش قابل توجه حلقه هیسترزیس در عملکرد دیفیوزر شده است، به طوری که در نسبت سطح ۷/۸۱، حلقه هیسترزیس به طور کامل محو شده است.