تعیین نقش میانجی قابلیت توسعه برند در تاثیرگذاری بازارگرایی بر عملکرد سازمانی شرکت بهنوش

هدف از نگارش پژوهش حاضر، تعیین نقش میانجی قابلیت توسعه برند در تاثیرگذاری بازارگرایی بر عملکرد سازمانی شرکت بهنوش می باشد. تحقیق حاضر، از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ گردآوری داده ها، توصیفی- پیمایشی محسوب می شود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بوده که برای تدوین آن، از مطالعات کتابخانه ای و میدانی استفاده شد. جامعه آماری تحقیق حاضر، کارکنان و مدیران سطوح مختلف شرکت بهنوش به تعداد ۵۹۷ نفر می باشند که با بهره گیری از فرمول حجم نمونه کوکران، ۲۳۴ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این تحقیق، بازارگرایی به عنوان متغیر مستقل، عملکرد سازمانی به عنوان متغیر وابسته و متغیر قابلیت توسعه برند به عنوان متغیر میانجی در نظر گرفته شدند. پرسشنامه مورد نظر نیز از نوع استاندارد بوده که پس از تائید روایی (محتوا) و پایایی (آلفای کرونباخ) میان افراد جامعه آماری توزیع شد. نتایج حاصل از بکارگیری مدلسازی معادلات ساختاری در محیط نرم افزار لیزرل، بیانگر آن بود که بازارگرایی به طور مستقیم و غیرمستقیم از طریق متغیر قابلیت توسعه برند بر عملکرد شرکت بهنوش تاثیرگذار است.