فرایند برنامه ریزی راهبردی ساختاری در جهت مرمت بافت های فرسوده شهرینمونه موردی: محدوده بین الحرمین واقع در بافت تاریخی فرهنگی شیراز

تخریب بخشی از بافت فرهنگی تاریخی شیراز( بین الحرمین) در سال ۱۳۷۴ ، در حقیقت منجر به از هم گسیختگی حیاتاجتماعی مردم ( سنتی، فرهنگی و مذهبی) ، اقتصادی و انسجام کالبدی در بافت شده است . خانه های یاارزش معماری وتاریخی وهمچنین گذر ارگانیک پیاده بین دو حرم در بافت تخریب شد و سپس مجموعه تجاری فرهنگی و رفاهی جایگزین آن شد که نه تنها مورد استقبال مردم قرار نگرفت ، بلکه با انتقادات شدیدی از جانب متخصصان شهرسازی و معماری طی دهههای اخیر مواجه شده است. در حال حاضر فرایند تخریب و توسعه بین الحرمین همچنان به هدف ایجاد صحن و توسعهحرمین ادامه دارد و تصمیمات مدیران شهری در خصوص بافت فرسوده و تاریخی شهر به زودی اجرا خواهند شد، لذا انتخابصحیح اقدام مرمتی مناسب با بافت قرسوده شهری، بسیار ضروری به نظر میرسد. فرایند برنامه ریزی راهبردی ساختاری دراین تحقیق می تواند به مدیران شهری در جهت تصمیم گیری در خصوص انتخاب صحیح راهکارهای مرمتی مناطق فرسودهشهری کمک کند و تا حدی جلوی شهرسازی بولدوزری و سرمایه دارانه و غیر علمی گرفته شود. روش بکاررفته در این تحقیقبر پایه فرایند برنامه ریزی راهبردی از روش آمار توصیفی (توزیع فراوانی ها) و آمار استنباطی ( تحلیل SWOT-AHP میباشد. بعد از شناخت وضع موجود و تعیین موضوعات و مشکلات اصلی منطقه بین الحرمین شیراز ( با بکار گیری ازپرسشنامه،مصاحبه ، مشاهدات میدانی و مطالعه اسناد و گزارشات مربوطه) ، معیارها ارزش گذاری می شوند و سپس رویکرد اصلی مرمتبدست می آید. رویکرد اصلی مرمتی (راهبرد مرمتی) می تواند نوگرایانه، فرهنگ گرایانه و یا فرانوگرایانه باشد که یک رویکردمرمتی کلی به منطقه را دارد. در ادامه این فرایند با مقایسه بین ارزش های کالبدی و غیر کالبدی راهکاراجرایی و غالب مرمتیدر منطقه پیشنهاد خواهد شد که میتواند نوسازی، بهسازی ، بازسازی و یا ترکیبی از هرکدام از اقدامات مرمتی فوق باشد و درنهایت با مقایسه زوجی بین عوامل داخلی و خارجی استرتژی برتر در دستگاه مختصات سوات مکانیابی می شود و راهکارهایبدست آمده از این تحقیق با آنچه در سایت اجرایی وعملی شده مقایسه می گردد