نقش توسعه پایدار گردشگری در بازآفرینی بافت های تاریخی - فرهنگی شهری (نمونه : شهر رامسر)

الگوی فضای گردشگری در رامسر تحت تاثیر فضای بافت های تاریخی - فرهنگی شهر است که سراسر آن را در برگرفته استو منجر به غنای گرد شگری شهری شده است. همچنین شهر رامسر به عنوان گردشگر پذیرترین شهردر استان مازندران تعیینشده است. با توجه به وضعیت رقابتی گرد شگری مقصد رامسر، توجه به مقوله های بازآفرینی بافتهای تاریخی - فرهنگیشهری این شهر جهت توسعه پایدار گردشگری ضرورت دارد، و این موضوع، مسئله مهم در این عرصه می باشد در همین راستاهدف از پژوهش حاضر نقش توسعه پایدار گردشگری در بازآفرینی بافت های تاریخی - فرهنگی شهری در شهر رامسر بود.روش پژوهش از نوع تحلیلی -پیمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش شهر رامسر (محله های دارای بافت های تاریخی –فرهنگی) و جامعه نمونه، بافت های تاریخی شهر رامسر بود. واحد تحلیل نیز شامل شهروندان شهر رامسر بود. در پژوهشحاضر برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران برای جوامع نامحدود استفاده شد. برای جمع آوری داده های مورد نیاز در اینتحقیق از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. روایی محتوایی آن ها بر اساس نظر متخصصان تایید و پایایی آن ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. اطلاعات پرسشنامه با استفاده از نرم افزار آماری SPSS۲۲ و نرم افزار EXCEL مورد پردازش قرارگرفت و از آزمون هایی نظیر ضریب همبستگی اسپیرمن ، و آزمون t تک نمونه ای و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتابج پژوهش نشان داد شهر رامسر به لحاظ پتانسیل ها و توانمندی های گردشگری دارای وضعیتمطلوبی است. از طرفی بافت های تاریخی – فرهنگی شهر رامسر دارای پتانسیل ها و توانمندی های گردشگری زیادیهستند. و پروژه های محرک توسعه گردشگری در محله های دارای بافت تاریخی – فرهنگی شهررامسربه بازآفرینی این بافتها کمک می کند. و در نهایت بین توسعه گردشگری و بازآفرینی بافت های تاریخی - فرهنگی شهر رامسررابطه معناداریوجود دارد.