بررسی ارتباط زبان و جنسیت در بیان طنزآمیز ابوالفضل زرویی نصرآباد بر مبنای رویکرد رابین لیکاف «با تکیه بر مجموعه داستان غلاغه به خونش نرسید»

در تحلیل زبانی یک اثر ادبی باید به شرایط اجتماعی، سیاسی و فرهنگی که آن اثر در آن شکل گرفته، توجه کرد «جنسیت» نیز در کنار عواملی چون طبقه اجتماعی، اعتقادات یا ارزشها میتواند در خلق آثار ادبی موثر باشد. از دیدگاه زبان شناسان، زنان نویسنده،مولفه های متفاوت زبانی را در ساختار و در محتوای آثار خود به کار می گیرند و تحلیل زبانی این آثار باید در سطوح «واژگان»، «جملات» و تحلیل براساس گفتمان (ارتباط کلمات با یکدیگر در سطوح بالاتر) انجام شود. از نظر «لیکاف»، تفاوت گفتاری زنان و مردان بیشتر از اینکه در حیطه زبان شناسی و تفاوت گفتاری قابل بررسی باشد، انعکاس دهنده روابط فرهنگیجامعه است؛ بدی ن معنا که در حیطه فرهنگی جامعه، به طور نسبی زنان پایگاه اجتماعیکم ثبات تر و نقش های محدودتری دارند، این بی ثباتی و تزلزل اجتماعی در رفتار زبانی آنهابازتاب در خور ملاحظه ای دارد. وی مولفه های زبان زنانه را در در سه سطح واژگانی، نحویو آوایی مورد توجه قرار داده و در زیرمجموعه این سطوح تعدادی مولفه در نظر گرفته است.هدف پژوهش حاضر این است که به شیوه توصیفی تحلیلی بررسی کند که زرویی نصرآباد بهعنوان نویسندهای که از ابزار طنز برای اهداف اجتماعی خود بهره گرفته، تا چه اندازه زبانشخصیت های داستانی را در ارتباط با جنسیت آنها برگزیده و این گزینشها تا چه اندازه باپیش بینی های لیکاف در این زمینه مطابقت دارد. یافته های پژوهش نشان می دهد که ایننویسنده در انتخاب زبان شخصیت های داستانی خود بر مبنای جنسیت آنها با دقت فراوانعمل کرده و روش وی در موارد بسیاری با پیش بینی های لیکاف مطابقت دارد.