بررسی صورخیال در آثار حبی بالله بخشوده(با بررسی استعاره، کنایه، تشبیه، تمثیل و سمبل)

تصویرپردازی یکی از مباحث اساسی زیبایی شناسی در کلام است که از دیرباز مورد توجهاهل فن بوده است. تصاویر ادبی هم در اشعار فارسی و هم اشعار کردی زیبایی قابل وصفیرا توسط شاعران، به نمایش گذاشته است. از سویی شاعران معاصر ایلامی و از میان آنها، شاعرو ناقد اهل فن ایلامی «حبیب الله بخشوده» را میتوان نام برد که هم به زبان کردی و هم به زبان فارسی، صاحب آثار ارزشمندی است. بررسی تصویرپردازی در اشعار بخشودههدفی است که در این پژوهش تلاش میکنیم با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و با بررسی شش اثرشعری: «باران بر گورهای کهنه اریب می بارد»، «مدیترانه»، «صدای آبرنگ ها»، «چیزی شبیه ابر»، «دخترم باران» و مجموعه شعر کردی «که پوو» از آثار این شاعر، به نمونه های تصاویر ادبی دست یابیم. لذا پس از استخراج تصاویر استعاره، کنایه،تشبیه، تمثیل و سمبل در اشعار برگزیده از آثار بخشوده، از جداول و نمودارها استفادهکردیم تا خواننده دیدی آماری نیز بهدست آورد. تنوع و وسعت تصویر تشبیه و کنایه درمجموعه اشعار حبیبالله بخشوده، به وفور دیده می شود. بخشوده در اشعار خود بسی ارعامیانه و با لحنی ساده با مخاطب به سخن می نشیند. تقلید در اشعار بخشوده به مقدارکمی یافت می شود اما استعاره هایش تازه و متاثر از طبیعت است؛ زبان شاعر بسیارصمیمانه و تشبیهاتش دقیق و به جا به کار رفته اند و این تسلط شاعر بر شعرش را نشانمی دهد. کنایه هایش تند و متاثر از ناسازگاری های روزگار است و تمثیل هایش بیشتر به صمیمانه و تشبیهاتش دقیق و به جا به کار رفته اند و این تسلط شاعر بر شعرش را نشانمی دهد. کنایه هایش تند و متاثر از ناسازگاری های روزگار است و تمثیل هایش بیشتر به ضرب المثل اشاره دارد. دوکلمه ی «مادر» و «شهید» به عنوان دو سمبل ناب در آثارش جایگاه ویژه ای دارند. شاعر طبیعت را به زیبایی توصیف می کند و این را میتوان در آثاری چون: «باران بر گورهای کهنه اریب می بارد» و «که پوو» به خوبی مشاهده کرد