زیبایی شناسی در نظام دوبنی ایران کهن

هر چند که زیباشناسی علم کاملا تازه ایست که بین قرن هفدهم و هیجدهم پیدا شده ودر دو قرن گذشته تقویت یافته است؛ ولی همه اینها مرهون اندیشمندانی است که درقرنهای قبل میزیسته اند و بستر چنین ارزیابی را فراهم کرده اند. در ایران باستان نیز،به مانند بسیاری از ملل دیگر، معیارهایی برای زیبایی درنظر گرفته می شده است کهپیوندی تمام با ایدئولوژی دینی آن عصر دارد. در حقیقت، زیبایی شناسی و ملاک هایوابسته به آن، در بیشتر نظام های دینی، وابستگی مستقیم با آموزه های دینی دارد و اینامر، در نظام دینی زرتشتی نیز که نظامی دوبنی است، مستثنی نیست. از آنجا که درایران پیش از اسلام (بالاخص در حکومت ساسانیان) آیین زرتشت، نظامی دینی حکومتی به شمار می آمد، معیارهای زیبایی شناختی ایران باستان، معلول عقاید زرتشتی-که بواسطه شاهان آن عهد رواج و گسترش یافته بود- به شمار می آمد. در این مقالهسعی شده است پس از بررسی نظام ارزشی دوبنی ایران باستان، به ملاک های زیبایی درآن عصر پرداخته شود.