پیش بینی ناگویی هیجانی براساس سبک های دفاعی، خودمتمایزسازی و خشونت خانگی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی بینی ناگویی هیجانی براساس سبک های دفاعی، خودمتمایزسازی و خشونت خانگی در زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز انجام شد. جامعه پژوهش حاضر کلیه زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز بود که از میان آنها ۱۱۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس، به دلیل شرایط حاکم بر جامعه( پاندمی کرونا ) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو، پرسشنامه سبک های دفاعی (DSQ) و پرسشنامه خشونت خانگی خاقانی فرد و خسروی (۱۳۸۳) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و به روش تحلیل رگرسیون تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد بین سبک دفاعی رشد نایافته و روان آزرده با ناگویی هیجانی رابطه مثبت معناداری و بین سبک دفاعی رشد یافته و ناگویی هیجانی رابطه منفی معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد بین خودمتمایز سازی و ناگویی هیجانی رابطه منفی معناداری وجود دارد. در مورد رابطه بین خشونت خانگی و ناگویی هیجانی نیز رابطه مثبت و معنادار یافت شد. به طورکلی تقریبا %۳۵ واریانس مربوط به ناگویی هیجانی به وسیله ی متغیرهای پیشبین تبیین شد.