مطالعه ی ارتباط «اساطیر ترکی- مغولی و شمنیسم» با «اسب سفید» نگاره های شاهنامه-ی بزرگ ایلخانی (با رویکرد نشانه شناسی فرهنگی)
محل انتشار: فصلنامه مطالعات هنر اسلامی، دوره: 19، شماره: 47
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 187
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ISLART-19-47_008
تاریخ نمایه سازی: 12 تیر 1402
چکیده مقاله:
مطالعه نگارههای شاهنامه بزرگ ایلخانی، صرفا با تکیه بر متن ادبی شاهنامه، در برخی موارد، درک چندان درستی از نشانههای موجود در نگارههای مذکور را به دنبال نداشته است. شاهنامه فردوسی، یک متن ادبی، با محوریت زبان شعری و متعلق به گفتمان ایرانی است؛ درصورتی که شاهنامه بزرگ ایلخانی، یک متن هنری، با محوریت زبان تصویر و متعلق به گفتمان ایلخانی است. تحلیل نگارههای شاهنامه بزرگ بهتر است براساس سپهرنشانه ایران دوره ایلخانی صورت بگیرد؛ آن سپهر نشانهای که روایتهای شاهنامه را به عنوان «نهمتن» وارد «متن» تصویری نگارگری ایلخانی کرده است. این پژوهش با رویکرد نشانهشناسی فرهنگی یوری لوتمان و به روش توصیفی– تحلیلی انجام شده است. اصلیترین یافته پژوهش حاضر این است که سفید، رنگ مقدس خدای اولگئن (خدای آفریننده) در شمنیسم و اساطیر ترکی - مغولی است؛ به همین دلیل در فرهنگ ترکی- مغولی، فقط حاکمان و در مرحله بعدی شمنها، بر اسب سفید سوار میشدهاند و بقیه افراد حق استفاده از آن را نداشتهاند. بنابراین در مصورسازی روایتهای شاهنامه فردوسی، تحت تاثیر سپهر نشانهای دوره ایلخانی، حاکمان را سوار بر اسب سفید، نشان دادهاند. هرچند حاکمان سوار بر اسب با رنگهای دیگر نیز میشدند.اهداف پژوهش:مطالعه دلایل استفاده رنگ سفید برای اسب حاکمان و سلاطین در نگاره های شاهنامه بزرگ ایلخانی براساس سپهر نشانهای دوره ایلخانی.شناخت ارتباط رنگ سفید مورداستفاده برای اسب در نگارههای شاهنامه بزرگ ایلخانی با اساطیر ترکی-مغولی و شمنیسم.سوالات پژوهش:علت کاربرد رنگ سفید برای اسب حاکمان و سلاطین در نگاره های شاهنامه بزرگ مغول چیست؟کاربرد رنگ سفید برای اسب های نگاره های شاهنامه بزرگ ایلخانی چه ارتباطی با اساطیر ترکی-مغولی و شمنیسم دارد؟
کلیدواژه ها:
نویسندگان
منصور حسین پور میزاب
دانشجوی دکترای هنرهای اسلامی دانشگاه هنر اسلامی تبریز.ایران.
مهدی محمدزاده
استاد گروه هنرهای صناعی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران.
الله شکر اسداللهی
استاد گروه ادبیات و زبان های خارجی، انشگاه تبریز، تبریز، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :