رابطه صفات بیمارگون شخصیت با اندیشه پردازی خودکشی: نقش میانجیگر سازوکارهای دفاعی

خودکشی رفتاری پیچیده و چند علیتی است که منعکس کننده تعامل عوامل بیولوژیکی، روان شناختی، اجتماعی است و تلاش های فراوانی برای شناسایی عوامل خطری که منجر به اندیشه پردازی یا اقدام به خودکشی می شوند، صورت گرفته است. هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه صفات بیمارگون شخصیت با اندیشه پردازی خودکشی با میانجیگری سازوکارهای دفاعی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام ساکنان شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بود که از میان آن ها ۳۰۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس و آنلاین انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس اندیشه پردازی خودکشی بک؛ پرسشنامه شخصیت-۱۰۰؛ پرسشنامه سازوکارهای دفاعی-۴۰ بود. برای تحلیل داده ها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. در پژوهش حاضر ضریب مسیر غیرمستقیم عاطفه منفی (۰/۱۰۳=β، ۰/۰۰۱=P)، جدایی (۰/۱۰۲=β،۰/۰۰۱=P) و روان پریش خویی (۰/۰۷۶=β، ۰/۰۰۸=P) با اندیشه پردازی خودکشی به واسطه سازوکارهای دفاعی ناپخته، مثبت و در سطح ۰/۰۱ معنادار بود. با در نظر گرفتن سازوکارهای روان شناختی و پیش آمادگی های افراد خودکشی گرا، به بالینگران و درمانگران پیشنهاد می شود، درمان هایی متناسب با این عوامل خطر به این افراد ارائه دهند؛ به طوریکه بستری را فراهم بیاورند که آگاهی فرد را نسبت به تجارب درونی و بیرونی آن ها بالا ببرند. بدین ترتیب فرد بتواند بدون متوسل شدن به سازوکارهای به مقابله سازگار و انطباقی با آن ها بپردازد