اصول حاکم بر تدوین در عرصه ی حقوق بین الملل

تدوین و توسعه ، نقش اصلی را در توسعه و تحول حقوق بین الملل ایفا می کنند . در حقوق بین الملل ، مانند سایر رشته های حقوقی ، تدوین عبارتست از تبدیل و برگرداندن علمی قواعد عرفی به مجموعه ای از قواعد نوشته که به صورت منظم دسته بندی شده اند و توسعه حقوق ، عملی است که قواعد جدید را بر مبنای حقوق موجود تایید می کند یا تخصیص می دهد. ماده ۱۳ اساسنامه کمیسیون حقوق بین الملل ، سعی بر تفکیک صریح تدوین از توسعه تدریجی حقوق بین الملل دارد اصطلاح توسعه مترقیانه حقوق بین الملل به معنی تهیه و آماده سازی پیش نویس یا طرح عهدنامه هایی در زمینه موضوعاتی است که هنوز در حقوق بین الملل قاعده مند نشده اند و یا در آن موارد ، حقوق هنوز به حد کافی در رویه کشورها توسعه نیافته است و اصطلاح تدوین حقوق بین الملل به معنی قاعده مند کردن بسیار صریح و منظم قواعد حقوق بین الملل در زمینه هایی است که قبلا در آنها یک رویه منطقی ، سابقه و آموزه وجود داشته است . این تفکیک هر چند از حیث نظری شایان توجه است ، اما از دید عملی فایده چندانی بر آن مترتب نیست . تدوین حقوق ، به طور طبیعی توسعه حقوق را به همراه دارد و بخشی از توسعه حقوق مرهون تدوین حقوق است . تدوین و توسعه حقوق بین الملل ، تنها هدفی که دنبال می کنند هدف فنی است و آن ، پایان بخشیدن به ابهام قواعد حقوقی و ایجاد قواعد حقوقی جدید است طرح موضوع تدوین و توسعه حقوق بین الملل پس از گذشت قرنها از زمان پیدایش این نظام حقوقی یکبار دیگر اهمیت آن را نشان می دهد. وظیفه تدوین و توسعه تدریجی حقوق بین الملل بر عهده مجمع عمومی سازمان ملل متحد قرار داده شده است. البته تدوین و توسعه تدریجی حقوق بین الملل در انحصار مجمع عمومی نیست، بلکه ارکان دیگری از سازمان ملل متحد از جمله دیوان بین المللی دادگستری، کمیته های سوم و ششم مجمع عمومی و نهادهای داوری بین الملل ی نیز نقش مهمی بویژه در توسعه تدریجی حقوق بین الملل داشته و دارند. برای مثال می توان به نقش دیوان بین المللی دادگستری در توسعه حقوق معاهدات، حقوق دریاها، حفظ صلح و امنیت بین المللی اشاره نمود. از سوی دیگر تدوین و توسعه تدریجی حقوق بین الملل خاص نهادهای بین المللی نیست، بلکه نهادهای منطقه ای نیز نقش مهمی در این قلمروها ایفا می کنند.