بررسی جلوه های ادبیات پایداری در ادب معاصر عربی

ادبیات مقاومت امروزه در دنیا فراگیر شده است به طوری که به وضوح شاهد جنگ، هجوم فرهنگی، تحمیل غرب اندیشی و استثمارانسان ها هستیم. هر ملتی در برابر چنین جریانی از خود دفاع می کند. این نوع دفاع صورت مقاومت دارد و به طبع هر شیوه دفاعی که یکملت در پیش می گیرد یا هرگونه مقاومتی که در برابر هجوم نظامی یا فرهنگی از خود بروز می دهد با این ویژگی که یک جریان و اتفاقانسانی است درادبیات آن ملت متجلی می شود. ادبیات پایداری به مجموعه آثاری اطلاق می شود که از پلیدی های استبداد داخلی یا تجاوزبیرونی، در همه حوزه های سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، سخن می گوید. در جهان عرب ادبیات مقاومت، ریشه ای کهن دارد.می توان گفت تاریخچه آن در واقع تاریخ ادبیات جهان است. انسان همیشه طالب عدالت و آزادی بوده است. برجسته کردن و تشخیصبخشیدن به پیام های انسانی از جمله: آزادگی، حق خواهی، عدالت، ظلم ستیزی، وطن دوستی و پایداری، نگاه جزئی نگر و عینی تر به پدیده هایعنی حرکت از سمت ذهنی و درونی به سمت عینی و برونی، روزآمد کردن زبان ادبی با بهره گیری از فرم و ساختارهای متفاوت با گذشته،نگاهی حماسی به پدیده جنگ وتبعات آن ازجمله مولفه های ادبیات پایداری در ادب عربی محسوب می شود. بدین ترتیب در این پژوهشتلاش می شود با روش توصیفی – تحلیلی و ابزار کتابخانه ای به معنا و مفهوم واژه مقاومت، مفهوم ادبیات مقاومت، و پیشینه آن در ادبیاتعربی پرداخته شود.