تاثیر تغذیه متناوب پروتئین جیره بر تعادل نیتروژن و افزایش وزن روزانه در بره های نر پرواری
محل انتشار: فصلنامه محیط زیست جانوری، دوره: 14، شماره: 3
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 108
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AEJO-14-3_005
تاریخ نمایه سازی: 13 تیر 1402
چکیده مقاله:
این پژوهش به منظور بررسی تاثیر تغذیه متناوب پروتئین خام جیره بر تعادل نیتروژن و افزایش وزن روزانه در بره های نر پرواری انجام شد. ایجاد نوسان در پروتئین خام جیره و تغذیه متناوب آن در فواصل زمانی یک تا چند روز یکی از راهکارهای استفاده بهینه از پروتئین خام محسوب می شود. سه جیره غذایی با پروتئین خام ۱۴، ۱۲ و ۱۶ درصد اما با انرژی یکسان تنظیم شدند. از ۸ راس بره نر در قفس های متابولیک به صورت طرح مربع لاتین ۴×۴ (چهار تیمار با ۲ تکرار) استفاده شد. تیمار اول جیره ای با سطح پروتئین خام ۱۴ درصد را به صورت ثابت دریافت می کرد. تیمارهای دوم تا چهارم جیره های با پروتئین خام ۱۲ و ۱۶ درصد را به ترتیب با تناوب ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت دریافت می کردند. تعادل نیتروژن، مصرف خوراک، قابلیت هضم و برخی فراسنجه های شکمبه ای و خونی اندازه گیری شد. تفاوت معنی داری از نظر مصرف نیتروژن و دفع آن از طریق ادرار یا مدفوع در بین تیمارها مشاهده نشد. کم ترین نیتروژن دفع شده کل (ادرار و مدفوع) در تیمار با تناوب مصرف ۴۸ ساعته مشاهده شد (۰/۰۳۱=P). نیتروژن ابقاء شده نیز در این تیمار نسبت به تیمار با تغذیه ثابت افزایش تمایل به معنی داری را نشان داد (۰/۰۵۵=P). تیمارهای آزمایشی از نظر مصرف ماده خشک و افزایش وزن روزانه تفاوت معنی داری نشان ندادند. بیش ترین قابلیت هضم ماده خشک در تیمار با تناوب مصرف ۴۸ ساعته مشاهده شد (۰/۰۲۷=P) اما قابلیت هضم پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی تفاوت معنی داری را در بین تیمارهای آزمایشی نشان ندادند. بیش ترین نیتروژن آمونیاکی شکمبه و نیتروژن اوره ای خون در تیمار با تناوب مصرف پروتئین خام ۴۸ ساعته بود (۰/۰۵>P). نتایج نشان داد که استفاده از راهبرد تغدیه متناوب پروتئین خام در جیره بره های نر در حال رشد سبب بهبود ابقای نیتروژن و قابلیت هضم ماده خشک خوراک می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
طاهر یلچی
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی مغان، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :