بررسی مضامین سیاسی و اجتماعی در شعر هوشنگ ابتهاج

ادبیات سیاسی - اجتماعی از انواع ادبی مشهور در ادبیات معاصر ایران می باشد که همراه با تغییرات سیاسی اجتماعی کشورمان، از زمان انقلاب مشروطه شروع گردید؛ در دوران پهلوی اول و دوم تثبیت شد و بعد از وقوع انقلاب اسلامی به ادبیات انقلاب اسلامی و پایدار ی متصل گردید. قبل از انقلاب استبداد و استعمار و مفاهیم مرتبط با آنها، مولفه های اصلی است که قبل از کودتای ۲۸ مرداد با روحیه ی مقاومت همراه می باشد ول ی بعد از کودتا با ناامیدی و یاس جایگزین می شود. در دهه ی چهل شمسی با ایجاد جریان مقاومت ، بار دیگر مضامین پایداری و استعمارستیزی به صدر مفاهیم این جریان برمی گردد و با پیروزی انقلاب در دهه پنجاه شمسی مولفه ی استعمار کنار گذاشته می شود و امید و آزادی مورد ستایش قرار می گیرد. هوشنگ ابتهاج متخلص به سایه ، که یکی از برجسته ترین شاعران معاصر به شمار می رود، با توجه به ادوار زندگانیش نقش بسزایی در رشد ادبیات سیاسی - اجتماعی داشته است . از این روی نویسندگان این مقاله در تلاشند، تا مسایل سیاسی و اجتماعی را به شیوه توصیفی - تحلیلی در اشعار این شاعر تاثیرگذار معاصر مورد مطالعه قرار دهند. نتایج حاصله نشان می دهد که شعر ابتهاج، صیغه سیاسی و اجتماعی دارد، به این معنی که تصویرگر مسایل سیاسی است و ابتهاج سلاح شعر را در زمینه اعتراض، خشم ، مبارزه، سیاست و عشق به آزادی و انقلاب به کار می گیرد و همت خود را به اعتراض سیاسی و عمل اجتماع ی معطوف می دارد.