بررسی شخصیت و شخصیت پردازی در مثنوی دلبر حشمت منصوری

داستان نویسی و لذت شنیدن داستان، در وجود تمام انسانها نهادینه شده است . انتقال مفاهیم ، به کمک داستان امکان پذیراست . شخصیت مهمترین عامل تحقق بخش به این امر می باشد. شخصیت ها عناصری هستند که تنه اصلی داستان را شکل می دهند. شخصیت به دو نوع اصلی و فرعی تقسیم می شود. شخصیت پردازی از جمله عناصری است که مخاطب را ترغیب به همراهی با داستان می کند. یکی از بهترین نمونه های شخصیت پردازی موفق در ادبیات کوردی جنوبی توسط حشمت منصوری در مثنوی دلبر می توانیم ببینیم . در این پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی به بررسی شخصیت ها و شخصیت پردازی پرداختیم و به این نتیجه رسیدیم که بار اصلی داستان بر عهده شخصیت اصلی داستان »دهلیل « است . شیوه شخصیت پردازی تلفیقی بیشترین کاربرد را در این مثنوی دارد.