تحلیل کاربست رنگ در شعر امل دنقل و سیاوش کسراییبا تکیه بر درونمایه یاس و امید

رنگ از مهمترین ابزارها برای جلوه هنری بخشیدن به شعر است. این عنصر در ادبیات، به ویژه ادبیات معاصر، افزون بر زیبایی بخشی به شعر نقش برجسته ای در القای انگاره های ذهن شاعر دارد. به گونهای که با دقت در معانی زیرین رنگها میتوان پرده از آرمان، اندیشه ها، عواطف و روحیه شاعر برداشت. بر این اساس، پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و در حوزه ادبیات تطبیقی درصدد کشف معانی پنهان رنگهای شعر امل دنقل و سیاوش کسرایی و بیان همسانیها و ناهمسانیهای آنها به ویژه از زاویه یاس و امید است. امل دنقل شاعر معاصر مصری و سیاوش کسرایی از جمله شاعران دغدغهمندی هستند که در زمانهای پرآشوب زیسته اند. شرایط مشابه جامعه آنها از لحاظ نابسامانیهای سیاسی و اجتماعی و همچنین رخدادهای زندگی شخصی این دو شاعر در محتوا و ساختار شعرشان به شدت تاثیر گذاشته است. از این رو در درونمایه های سروده هایشان مضامین مشترکی چون اعتراض به وضع موجود و دعوت به مبارزه به چشم میخورد. بررسی رنگهای شعر دو شاعر گویای آن است که شعر آنها با وجود شباهت در محتوا بسیار با هم متفاوتاند. کسرایی همواره رنگ امید و روشنی به شعرش بخشیده است؛ اما در شعر دنقل رنگ یاس و تیرگی حاکم است.