اسلوب بکارگیری تمثیل و انواع آن در شعر ناصرخسرو

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 197

فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ADCONF04_164

تاریخ نمایه سازی: 20 تیر 1402

چکیده مقاله:

تمثیل یکی از مباحث گسترده و پر سابقهای است که به بیان غیرمستقیم معانی و اندیشه های شاعران در شعر فارسی میپردازد. تمثیلهای ناصر خسرو هم از حیث ادبی و هنری و هم از جنبه دینی و کلامی و تاریخی از ارزش بالایی برخوردار است. لحن تمثیل های ناصرخسرو مانند شاعران پیش از او کاملا خطابی، آمیخته با پند و اندرز و به شیوه سبک تعلیمی است؛ از این رو از شکل ادبی تمثیل، اسلوب معادله و ضرب المثل و از قدرت توصیفی این فنون بلاغی به شیوه درست بهره برده است. این پژوهش به روش کتابخانهای و به شیوه توصیفی تحلیلی نگاشته شده است. مقاله ی حاضر بر این است تا به این پرسشهاپاسخ گوید: هدف ناصرخسرو در خلق تصاویر هنری تمثیل و انواع آن چیست؟ شاعر برای آرایش و تقویت کلام از کدام نوع تمثیل بیشترین بهره را برده است؟

نویسندگان

ژولیا خانی خلیفه محله

دانشجوی دکتری زبان وادبیات فارسی ،واحد یادگار امام خمینی )ره( شهرری،دانشگاه آزاد اسلامی،تهران ،ایران

رویا احمد امرجی

استادیار گروه زبان وادبیات فارسی، یادگار امام خمینی )ره( شهرری، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران