بررسی رابطه ی ادراک کارکنان از اثربخشی مدیریت استعداد بر توانمندسازی و عملکرد شغلی کارکنان

مهم ترین رکن هر نظامی را نیروی انسانی تشکیل می دهد که می تواند کشور را به سوی اهداف توسعه هدایت کند. استفاده صحیح از نیروی انسانی به مثابه ارزشمندترین و بزرگ ترین ثروت هرجامعه به صورت مسئله ای حائز اهمیت همواره مورد توجه دولت ها بوده است و تحقق اهداف توسعه تا حد قابل توجهی به نحوه اداره و مدیریت این ثروت و منبع حیاتی بستگی یافته است. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی ادراک کارکنان از اثربخشی مدیریت استعداد بر توانمندسازی و عملکرد شغلی کارکنان در واحد منابع انسانی بانکهای دولتی هرمزگان انجام شد. این پژوهش به لحاظ هدف کاربرد، همچنین به لحاظ روش توصیفی تحلیلی است. حجم جامعه آماری کلیه مدیران ارشد بانک های دولتی به تعداد ۱۰۰ نفر است و از فرمول نمونه کوکران، نسبت به تغییر حجم نمونه در سطح اطمینان ۹۵ % برابر ۹۷ نفر تعیین شدند. جهت گردآوری داده های مورد نیاز به منظور بررسی فرضیات تحقیق از پرسشنامه های مدیریت استعداد آرمسترانگ (۲۰۰۶)، بهره وری نیروی انسانی (مدل آجیو، ۱۹۸۰)، توانمند سازی کارکنان اسپریتزر و میشرا (۱۹۹۲) و پرسشنامه استاندارد عملکرد شغلی پاترسون (۱۹۲۲) استفاده شده است. برای آزمون فرضیات و تحلیل دادهها از نرم افزار spss استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد مدیریت منابع انسانی با نقش میانجی توانمندسازی کارکنان بر بهره وری و اثر بخشی کارکنان تاثیر مثبت و مستقیم داشت. با توجه به نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر، می توان گفت لازمه توانمندسازی، نظارت بر مدیریت منابع انسانی جهت افزایش اثربخشی و بهره وری کارکنان نسبت به قوانین، محیط کار و وظایف است.