آموزش خلاق با رعایت آثار روانتنی در محیط های آموزشی

بخش اصلی و مرکزی زندگی هر انسانی را یادگیری شامل می شود، یادگیری نیز متاثر از محیط اطراف است که این محیط ها خود از عناصری تشکیل خواهند شد که دارای ویژگی ها و کیفیت های گوناگونی بوده و در ارتباط با یکدیگر معنادار می شوند و سبب ارتقاء خلاقیت در دانش آموزان می شوند. محیط و فضای فیزیکی که انسان در آن حضور می یابد یکی از گزینه های مورد توجه در جهت پرورش و رشد خلاقیت در انسانها می باشد. مدارس یکی از فضاهای اصلی حضور افراد در سنین کودکی و نوجوانی در زندگی اجتماعی افراد می باشد. رشد خلاقیت در سنین کودکی و نوجوانی یکی از مهمترین نکات مورد توجه در طول زندگی انسان ها است زیرا میزان رشد خلاقیت افراد جامعه سبب تغییر در کیفیت زندگی فردی و اجتماعی آنها می گردد. در قرن ۲۰ ، نگاه ها در طراحی محیط های آموزشی بیشتر متوجه درون فضاها و کیفیت های مربوط به اجزاء طراحی معطوف گردید. به عبارتی در چند دهه اخیر، شاخصه های طراحی موثر بر ویژگی های رفتاری کاربران را بیش از آنکه در شکل، فرم و پوسته بیرونی جستجو نمایند در فضاهای داخلی جستجو می کنند. با توجه به اینکه هر فضایی بسته به عملکرد و نقش آن در کل مجموعه می بایست دارای ویژگی هایی خاص خود باشد، یکی از ویژگی های مهم مدارس برخوردار بودن از فضاهایی است که حس خلاقیت را در دانش اموزان برانگیخته و آن را پرورش دهد تا مدرسه مکان یادگیری خلاق گردد. در این مقاله به بررسی آموزش خلاق با رعایت آثار روانتنی در محیط های آموزشی پرداخته می شود.