نقش خانواده در آموزش و پرورش

نهاد آموزش و پرورش، مهمترین و موثرترین نظام پرورش و رشد شخصیت نوجوانان و جوانان است. ضرورت توجه به رشد شخصیتآدمی و اهمیت پرورش تن و روان دانش آموزان موجب شده است که این مساله مهم به عنوان یکی از کارکردهای اساسی نظامآموزش و پرورش به حساب آید، و در صورتی اهداف عالی تعلیم و تربیت تحقق می یابد که هماهنگی با دیگر نهادهای اجتماعی ازجمله خانواده به وجود آید.خانواده، نخستین نهاد اجتماعی است که فرد در آن پا به عرصه زندگی می گذارد و اولین پایه های تربیت و تعلیم در آن گذاردهمی شود. وجود محبت و عاطفه در خانواده رمز سعادت و خوشبختی انسان است و کلید بسیاری از مشکلات و راه جلب احترام ورعایت حقوق دیگران است. عاطفه، عشق و محبت به فرزندان، می تواند اراده متزلزل و روح آشفته آنان را درمان کند و آنان را بهزندگی سعادتمند و موفق امیدوار سازد. لذا برای تربیت و پرورش درست فرزندان، باید محیطی ایجاد کرد که در آن درگیری واختلافی نباشد. محبت و صداقت، ایمان و عشق به خوبی ها، صمیمیت، وحدت و اتحاد میتواند راهگشای بسیاری از مشکلات باشد.بسیاری از مربیان تعلیم و تربیت، روانشناسان، جامعه شناسان و… منشاء بسیاری از مشکلات رفتاری اجتماعی دانش آموزان را ناشیاز رفتارهای موجود در خانه میدانند. روابط نادرست عاطفی پدر و مادر، ناسازگاری بین اعضای خانواده، افراط و تفریط در حمایتو مراقبت، عدم توجه و نظارت بر دوستان و معاشران فرزندان و …از مسائل مهمی هستند که نقش اساسی در شکست تحصیلی آناندارد.در این مقاله به نقش و جایگاه خانواده آموزش و پروش پرداخته ایم