جایگاه آموزش و پرورش در فرآیند توسعه ملی ایران

هدف از این پژوهش ، بررسی نهاد آموزش و پرورش از نگاه توسعه مدارانه می باشد. برای تبیین تاثیر آموزش برمحوریت توسعهپایدار دو رویکرد عمده وجوددارد: رویکرد بهره وری و رویکرد قابلیتی. در رویکرد بهره وری هدف از آموزش تنها افزایش بهره ورینیروی کار است اما در رویکرد قابلیتی به آموزش،ارتقاءبهره وری نیروی انسانی از نتایج میانی است و آنچه بیشتر حائز اهمیتاست، ارتقاء فرهنگی و اجتماعی ناشی از آموزش است.از سوی دیگر در نظام بین المللی نوین تقسیم کار،آموزش نقش محوری را درتقسیم کشورهای جهان دارا است و کشورهایی که از نظام آموزشی مطلوب تری برخوردارند توانسته اند با استفاده از تولیدات بافناوری بالا و دانش بنیان از رشد اقتصادی پایداری برخوردار گردند. در این پژوهش به مباحث توسعه پایدار در وزارت آموزش وپرورش و زیر شاخه های آن برای تسهبل روند پیشرفت راهبرد های نظام آموزش و پرورش ، پرداخته شده است