بررسی تغییرات روش های تدریس هندسه در دوره متوسطه اول

بازنمایی، یکی از ابزارهای مناسب برای نمایش روابط بین اجزای یک مفهوم یا موقعیت است، اما هر بازنمایی نمی تواند یک مفهومریاضی را به طور کامل شرح دهد، بلکه فقط اطلاعاتی راجع به جنبه هایی از آن مفهوم را نشان می دهد. حل یک مسئله هندسی،اغلب اوقات نیازمند تعامل بین این سه درک (اجمالی، عاملی و استدلال) و تشخیص تمایز آنها از یکدیگر است. پژوهش حاضر باهدف بررسی تغییرات روش های تدریس هندسه در دوره متوسطه اول به روش مروری کتابخانه ای انجام شد. نتایج این تجربهحاکی از آن است که استفاده از ابزارهای الکترونیکی به درک و یادگیری بهتر مفاهیم درسی کمک می کند و روش مناسبی استکه با غنی سازی محتوای کتاب درسی، تصویرسازی دقیق تری را از مفاهیم سه بعدی هندسی برای دانش آموزان ممکن می سازد.تکرار و تعامل بیشتر در این خصوص، زمینه تقویت تفکر تجسمی دانش آموزان را فراهم کرده و علاوه بر آن، محتوای تکمیلیمناسبی را برای استفاده سایر دانش آموزان، معلمان و حتی مولفان کتاب درسی در اختیار می نهد. پیمودن این مسیر در نهایتکیفیت ارتباط تعاملی بین محتوای آموزشی، دانش آموز، معلم و مولف کتاب درسی را بهبود می بخشد.