بررسی امکان هوشیاری و ابرهوشمندی هوش مصنوعی بر اساس مفاهیم شناختی و واکاوی رابطه فلسفه اخلاق و توسعه خودآگاهی هوش مصنوعی جهت تخصیص ویژگی های حقوقی انسانی به ربات های هوشمند

تعامل انسان و ربات((HRI یک زمینه آکادمیک است که توجه بسیاری به موضوعات اخلاقی، پویایی ادراک از هر دو طرف، هر دو منافع مختلف موجود و پیچیدگی زمینه های اجتماعی از جمله همکاری، صورت داده است و گسترش روزافزون پیشرفت های فناورانه در عرصه مصنوعات هوشمند و تجربه های تلخ گذشته از جانب انسان های سودجو، لزوم بکارگیری و عملیاتی کردن اخلاق را در این عرصه دوچندان کرده است که این نیاز باوجود ابرهوشمندی هوش مصنوعی افزایش یافته و دگرگون می گردد. هوش مصنوعی خودآگاه نوع نهایی هوش مصنوعی می باشد که در آن ماشین ها خود آگاه بوده و حالات درونی خود و احساسات، رفتارها و زیرکی دیگران را درک می کنند. همچنین اگر خط سیر هوش مصنوعی به سیستم هایی برسد که سطح هوش انسانی دارند، آن گاه این سیستم ها خودشان توانایی توسعه هوش مصنوعی بیشتری را خواهند داشت که از سطح انسان پیشی می گیرد. این پژوهش با هدف بررسی زوایای دید کارشناسان به مسئله خودآگاهی اخلاقی هوش مصنوعی و بررسی مباحث حقوقی و اخلاقی جهت اعطای ویژگی های حقوقی به مصنوعات هوشمند انجام گرفت. سپس موضع سوگیری ها نسبت به هوشیاری مصنوعی و تکینگی بررسی گردید. پژوهش از نوع کیفی بوده و با روش کتابخانه ای-همبستگی صورت گرفت. روش گردآوری و تالیف داده ها در بخش هایی از پژوهش به شکل تحلیلی-تبیینی و در بخش هایی به شکل توصیفی-پیمایشی بود. یافته های این پژوهش حاکی از امکان اعطای ویژگی های حقوقی به ربات ها بعد از اخلاق مداری آنان می باشد. همچنین تعیین گردید که جهت جلوگیری از مبحث تکینگی و تهدید نسل بشر پس از این رویداد، باید دستورالعمل های اخلاقی در راستای کنترل و محدود سازی هوش مصنوعی انجام گردد و مواردی از این قبیل پیشنهاد گردید.